"Hayat daima diri olan Allah’ın kuvvetiyle canlanır ve gelişir.
Sadece kendimiz için yaşadığımız zaman kısa ve cılız görünür bize hayat; etrafımızı algılamamızla başlayan, sınırlı ömrümüzün tükenmesiyle son bulan kısacık bir süreç!
Fakat başkası için yaşadığımız zaman… yani bir fikir için yaşadığımız zaman hayat uzun ve anlamlı görünür; insanlığın bir bütün olarak hayata başladığı andan, bütün insanlığın şu yeryüzünden ayrılacağı son ana kadar sürüp giden uzun bir ömür!
Bu perspektife sahip olunca ferdi ömrümüze kat be kat ömür katmış oluruz… Hayatı bu şekilde tasavvur etmek, günlerimizi, saatlerimizi ve dakikalarımızı daha bir hissetmemize, başka türlü algılamamıza, nefes alış verişlerimizi varlığımızın ta derinliğinden duymamıza sebep olur, varoluş bilincimiz arttıkça artar… Hayat, yılların sayısına göre değil, bilincin derinliğine göre yaşanır. Realistlerin bu bağlamda vehim dedikleri şey realitede bir hakikattir; onların hakikatlerinden daha sahici bir hakikat! Çünkü hayat, insanın hayatı algılayışından, hayata ilişkin bilincinden başka bir şey değildir. Hangi insan hayata ilişkin bilinçten soyutlanırsa, gerçek anlamıyla hayatı öz hayatından soyutlamış olur. Bir insan ne zaman hayata dair bilincini arttırırsa, fiilen dolu dolu bir hayat yaşar."
Seyyid Kutub
Ruhun Sevinci, s. 5
Not: Ruhun Sevinci, merhum Seyyid Kutub'un kızkardeşine yazmış olduğu kısa ve özlü birkaç mektuptan oluşan ve Dünya Yayıncılık tarafından Ocak 2007'de 2. baskısı yapılan 36 sayfalık küçük bir kitapçıktır.
